Από την αρχή της πανδημίας, η ελληνική κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με δύο πολύ σημαντικά θέματα.

 

  • Του Κωνσταντίνου Β. Κόλλια Πρόεδρου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος

 

Το πρώτο είναι να βρίσκει τους απαραίτητους πόρους για τη στήριξη της αγοράς, ώστε να τους διαθέτει στις επιχειρήσεις, που πλήττονται από τα περιοριστικά μέτρα για τον κορονοϊό.

 

Το δεύτερο είναι, παράλληλα με το πρώτο, να συνεχίζει να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες, οι οποίες θα βοηθήσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη χώρα να πρωταγωνιστήσει στο επενδυτικό περιβάλλον, όταν θα αποκαθίσταται η κατάσταση παγκοσμίως.

 

Είναι δεδομένο ότι η συγκεκριμένη κρίση ανέδειξε ως κυρίαρχο και δικαίωσε το κεϋνσιανό μοντέλο.

 

Είναι δεδομένο ότι το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει διαρκώς για να περιορίζει την ανεργία, μέσω της διαρκούς χρηματοδότησης της οικονομίας και του επιχειρείν, ώστε και να μπαίνει νέο χρήμα στην αγορά, και, κατ΄ επέκταση, να δημιουργούνται διαρκώς νέες θέσεις εργασίας.

 

Οφείλει επίσης να χορηγεί επιδόματα και κάθε είδους δυνατή ενίσχυση, με στόχο να λειτουργούν όσο πιο ομαλά γίνεται οι εταιρείες, που πλήττονται και λειτουργούν, αλλά και να είναι παρούσες στην επόμενη μέρα όσες είναι σήμερα υποχρεωτικά κλειστές.

 

Αυτά, μέχρι σήμερα, είναι μέτρα, που λαμβάνονται και εφαρμόζονται από την παρούσα κυβέρνηση, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

 

Σκεφτείτε μόνο ότι χρειάστηκαν πάνω από έξι μήνες, ώστε οι Ευρωπαίοι ηγέτες να συμφωνήσουν στο αυτονόητο: Δηλαδή, στο πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης και στον νέο κοινοτικό προϋπολογισμό.

 

Και, για να το κάνω πιο συγκεκριμένο:..ώστε οι ηγέτες των χωρών του Βορρά να αποδεχθούν πως οι συνθήκες είναι τόσο επείγουσες, για να ξεχάσουμε άμεσα τους δημοσιονομικούς κανόνες και τα αντιπληθωριστικά σύνδρομα της Βαϊμάρης.

Επιπλέον, το κράτος πρέπει να μειώνει την φορολογία σε περιόδους κρίσης. Και σε αυτή την περίπτωση, στην Ελλάδα έχουν ληφθεί σχετικές αποφάσεις, στο μέτρο πάντα του εφικτού.

 

Πέραν του κράτους, στον στενό του πυρήνα, οφείλουν και οι κεντρικές τράπεζες – στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – να στέκονται δίπλα στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ώστε να διατηρούν φτηνό το χρήμα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις εμπορικές τράπεζες και να δανειοδοτούν, αλλά και να διευκολύνουν όσους έχουν πραγματική αδυναμία πληρωμής.

 

Στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, έχουμε πάει την συζήτηση ένα βήμα παρακάτω:

Πέραν της στήριξης και διευκόλυνσης όσων έχουν αντικειμενική αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών τους προς εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, πρέπει να επιβραβεύονται και όσοι εξακολουθούν – μέσα σε αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία – και είναι συνεπείς. Η επιβράβευση επιβάλλεται τόσο για να έχουν κάποιες – έστω συμβολικές – ελαφρύνσεις, όσο και κυρίως για να μην αισθάνονται αδικημένοι σε αυτή τους την προσπάθεια.

 

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι, μέχρι να δούμε το εμβόλιο να επιδρά ουσιαστικά στην ανάσχεση της πανδημίας, τα lockdown κοστίζουν ουκ ολίγα χρήματα (στα 5 δισεκ. ευρώ εκτιμάται το μηνιαίο κόστος για την Ελλάδα), απαιτούνται ακόμα πιο γενναίες αποφάσεις από τους Ευρωπαίους, άμεσα και με παράκαμψη γραφειοκρατικών διαδικασιών, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και το δεύτερο κύμα, τόσο σε υγειονομικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο.

 

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στο σημείο, στο οποίο θα βρίσκεται η Ελλάδα, όταν θα έχουμε ξεπεράσει την πανδημία και η παγκόσμια επενδυτική πίτα θα αρχίσει να ανακατανέμεται. Τότε, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντοτε, η μοιρασιά δεν θα είναι ούτε αναλογική. Οι οικονομίες, οι οποίες θα είναι καλύτερα προετοιμασμένες, έχοντας ξεπεράσει αγκυλώσεις και δίνοντας τη δυνατότητα σε διεθνή κεφάλαια να δραστηριοποιηθούν σε αυτές, θα διεκδικήσουν με καλύτερους όρους και θα πετύχουν να απορροφήσουν περισσότερα κεφάλαια και από όσα θα τους αναλογούσαν.

Άρα, καταλήγουμε εκεί που αρχίσαμε.

 

Δηλαδή, ότι απαιτείται το καλύτερο δυνατό μείγμα πολιτικών, ώστε και να προστατεύουμε τη δημόσια υγεία και να απορροφούμε τους κραδασμούς από τις επιπτώσεις των περιοριστικών μέτρων.