Αρκετοί από εμάς διαβάζουν για ένα συγκεκριμένο γεγονός στο facebook και κατόπιν είτε το αναπαράγουν αυτούσια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ή το χρησιμοποιούν – ως ειδικοί πλέον – σε διάφορες συζητήσεις. Για παραδείγμα, κάποιος που παρακολουθεί μια εκπομπή σχετικά με τον τρόπο ανακαίνισης ενός σπιτιού στο Discovery channel, τώρα θεωρεί (λανθασμένα) ότι γνωρίζει τα πάντα γύρω από την κατασκευή ενός σπιτιού.
Η ίδια περίπτωση ισχύει για όσους σχολιάζουν ένα άρθρο, το οποίο κριτικάρουν και μια ολόκληρη συζήτηση προκύπτει η οποία καθιστά αυτό το άτομο ως “εμπειρογνώμονα” στα μάτια των υπολοίπων διαδικτυακών επισκεπτών. Παρότι η όλη συζήτηση γίνεται στο διαδίκτυο, κάποιοι επισκέπτες αναπαράγουν και χρησιμοποιούν την παραπάνω επιχειρηματολογία προς υποστήριξη σχετικών θεματικών επιχειρημάτων. Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που βλέπουν μια δεκαπεντάλεπτη συζήτηση στο TED (ή οποιοδήποτε βίντεο παρόμοιου είδους) και γίνονται επίσης “ειδικοί” στο συγκεκριμένο θέμα.
Η ίδια προβληματική κατάσταση έχει παρατηρηθεί και στον χώρο της εκπαίδευσης με την πληθώρα των online «πιστοποιήσεων» που αποδίδουν μιας αμφίβολης ποιότητας εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, οι «πιστοποιημένοι» επιδεικνύουν αυτές τις «πιστοποιήσεις» στο προσωπικό τους προφίλ στο LinkedIn καθώς και στο βιογραφικό τους. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τέτοιου είδους πιστοποιήσεις και online badges (τα οποία πιθανώς θα μπορούσαν να «γεμίσουν» το βιογραφικό σας με ωραίους τίτλους) έχουν περιορισμένη ισχύ, καθώς η πρακτική τους εφαρμογή στον εργασιακό σας χώρο είναι αμφισβητήσιμη, διότι δεν έχουν ουσιαστικά ελεγχθεί για την ποιότητα τους.
Τα τμήματα HR (Ανθρωπίνου Δυναμικού) γνωρίζουν αυτή τη κατάσταση (ή τουλάχιστον θα έπρεπε). Η online μάθηση έχει αρκετά πλεονεκτήματα και σίγουρα είναι μέρος της απόκτησης νέων γνώσεων και ικανοτήτων.
Χρειάζεται να υιοθετήσουμε έναν λίγο περισσότερο πολύπλοκο τρόπο στην αξιολόγηση αυτών των online προγραμμάτων.
Για παράδειγμα θα πρέπει να εξετάζουμε:
- Εάν το πρόγραμμα εκπαίδευσης αξιολογήθηκε και ναι, από ποιον οργανισμό;
- Ποιο ήταν το επίπεδο εκπαίδευσης (χρησιμοποιώντας πιθανόν κάποιο ακαδημαικό μοντέλο όπως π.χ την ταξινόμηση Blooms);
- Από ποιον σχεδιάστηκε (όνομα πανεπιστημίου, επαγγελματικού φορέα, εταιρείας κ.ο.κ.);
- Τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε;
- Ποια είναι τα προβλεπόμενα αποτελέσματα;
- Συνολική ικανοποίηση και αξιολόγηση;
Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει αρκετές έρευνες για την διασφάλιση της ποιότητας των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Όμως, η ανερχόμενη εξέλιξη της τεχνολογίας απαιτεί καινοτόμους τρόπους αξιολόγησης καθώς τα online προγράμματα συνεχώς αυξάνονται σε πλατφόρμες όπως coursera, udemy, edx και άλλα.
Ζούμε σε μία εποχή που όλα γίνονται και αλλάζουν γρήγορα και η μάθηση θέλει χρόνο και αφοσίωση. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξει κάποιου είδους ελέγχου και πιστοποίησης αυτών των online εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Η πρόταση μου δεν αφορά τα πανεπιστημιακά προγράμματα και σπουδές αλλά τις πιστοποιήσεις που είναι απαραίτητες για την αποτελεσματικότητά σας στον εργασιακό χώρο. Πιστεύω ότι ένας φορέας Διεθνών Εκπαιδευτικών Προτύπων θα ήταν μια αποδεκτή λύση. Τι θα λέγατε για τα ISOL (International Standards for Online Learning/ Διεθνή Πρότυπα Online Εκπαίδευσης;)